ADA SAHİBİ ya da ADA OLMAK (Tüm Ada'lar İçin)

Tanınmış gezgin Thomas Cook, bir araştırma gezisi sırasında Atlas

Okyanusu'nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan milyonlarca kuşun havada

daireler çizerek uçtuğunu gördü. Kulakları sağır edecek denli yüksek sesle

çığlıklar atan kuşların kimileri yoruldukça, kendilerini okyanusun dev

dalgaları arasına atıyorlardı. Onlar bu son hareketleriyle yaşamlarına son

veriyorlar, kendilerini okyanusun dalgalarına bırakırken, çaresizlikten

ölüme teslim oluyorlardı.

Bu olaya yalnızca Thomas Cook değil, o bölgede ki balıkçılarda yıllardır

tanık olmuşlardı. Kuş bilimcileri ise, yaptıkları araştırmalarda göçmen

kuşların farklı yönlerden gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini

keşfediyorlar, fakat onların, birbirleri peşisıra kendilerini ölümün

kucağına atmalarının nedenini bir türlü çözemiyorlardı.

Gerçek, geçtiğimiz yüzyılın ortalarında anlaşıldı. Bu trajik olayın

yaşandığı yerde bir zamanlar bir ada vardı. Göçmen kuşların göç yolu

üzerinde bulunan bu ada, bir deprem sonunda, okyanusa gömülmüştü.

İnsanların, yok olduğunun bile ayırdına varamadıkları ada, göç yollarının

ortasında kuşlar için vazgeçilmez "dinlenme" durağıydı. Kuşlar binlerce

yıllık kalıtımsal alışkanlıklarıyla adanın yerini bilmekteydiler ve

yıpratıcı, uzun yolculuklarının ortasında, biraz dinlenebilmek ve

toparlanabilmek için, yine binlerce yıllık kalıtımsal güdüleriyle,

okyanusun ortasındaki adaya geliyorlardı ama... Olması gereken yerde adayı

bulamayınca, yorgunluktan bitkin bedenlerini çığlık çığlığa okyanusun

sularına bırakmak zorunda kalıyorlardı.

Söz kendini toparlamaktan açılmışken soralım. Sizin hiç "kendinizi

toparlayacağınız" bir adanız oldumu? Yaşamın uzun "göç yolları"nda acaba,

sizinde bir yudum taze soluk alabileceğiniz, yolunuzun kalan bölümüne dinç

olarak devam etmenizi sağlayabileceğiniz bir adaya sahip olabildiniz mi?

Birgün yerinde bulamadığınızda ise, ona illede ulaşmak ve sığınmak için

başınız dönercesine, dengeniz bozulurcasına çırpınıp kanat çırptığınız bir

ada yaratabildiniz mi yaşamınızda kendinize?

Herşeyi sınırsızca paylaşabildiğiniz bir dost, yola birlikte çıkacak denli

güven duyduğunuz bir arkadaş, size her zaman huzur verecek bir eş, ulaşmak

için yıllardır uğraş verdiğiniz bir amaç edinebildiniz mi? Şöyle daha bir

iyi bakın çevrenize... Size gelen, size sığınan...Sizin gittiğiniz, sizin

sığındığınız...Sizin bulduğunuz dostlarınızı bir düşünüverin. Sonra da bir

gerçeği görüverin gözlerinizle:

Sizin durup , soluklandığınız ve kendinizi toparlayabildiğiniz kaç adanız

var çevrenizde ve...

Durup, sığınmak ve kendilerini toparlayabilmek gereksinimi duyan kaç

dostunuz için siz bir adasınız?

Hayatımdaki Ada'lara ki onlar kendini bilirler...


not: Alıntının sahibi keşfedilememiştir. Kendisinden özür dilerim.