aşenaz büyüyo...

Okuyanlar bilir, benim iki yıl önce bi yiğenim olmuştu, hatta Dudu'yu da bu senin kardeşin diye kandırmıştık. Bildiniz aşenaz... Bizim Ayşenaz bu haftasonu iki yaşını bitirecek, mini minicik el kadar bir kız. Görünüş bu ama eminim içinde bi afacan var. Annesi yani benim kızkardeşim olacak insan evladıda, bu el kadar kıza şu şiiri öğretmiş...

Saat dokuzu beş geçe
Atam Dolmabahçe'de
Gözlerini kapamış
Bütün dünya ağlamış.

Doktor doktor kalksana
Lambaları yaksana,
Atam elden gidiyor
Çaresine baksana.

Uzun uzun kavaklar
Dökülüyor yapraklar
Ben Atam'a doymadım
Doysun kara topraklar.

Hadi kızın oku şiiri diyo. Bizimki kafasını hızlıca aşağı indirip, önce selamını veriyo. sonra başlıyo bülbül gibi okumaya. İzleyenler gülmekten yerde, annesinde de bir böbürlenme sormayın gitsin. Kızım daha iki yaşında değil ama şakır şakır şiir okuyo. Laf aramızda ben de şaşkınım bu durumdan ya neyse... Geçenlerde, laf nasılsa oraya gelmiş, Ayşenaz'la annesi arasında şöyle bir konuşma geçmiş:

- Ayşenaz, sen Atatürk'ü biliyor musun?
Ayşenaz kendinden emin.
- Hı hı biliyorum.
Annesi şaşkın.
- Sen Atatürk'ü tanıyor musun yani?
- Evet tanıyorum.
- Peki kim Atatürk Ayşenaz?
- Doktorun arkadaşı....